Талерантнасць — гэта актыўная маральная пазіцыя і псіхалагічная гатоўнасць да цярпімасці ў імя ўзаемаразумення паміж народамі, сацыяльнымі групамі, для пазітыўнага ўзаемадзеяння з людзьмі іншай культурнай, нацыянальнай, рэлігійнай або сацыяльнай асяроддзя.

 У сваёй працы мы асаблівую ўвагу надаём развіццю ва ўсіх удзельнікаў адукацыйнага працэсу наступных крытэрыяў талерантнасці:

1) раўнапраўе (роўны доступ да сацыяльных выгод, адукацыйным магчымасцям для ўсіх дзяцей, незалежна ад іх прыналежнасці да якой-небудзь іншай групе);

2) ўзаемная павага, добразычлівасць і памяркоўнае стаўленне да дзяцей з АПФР;

3) ахоп падзеямі грамадскага характару, святамі як мага большай колькасці бацькоў дзяцей з АПФР;

4) супрацоўніцтва і салідарнасць у рашэнне агульных праблем;

5) пазітыўная лексіка ў міжасобасных адносінах.

А так жа мінімізуем, ўхіляем праявы нецярпімасці:

1) насмешкі, выраз пагарды;

2) ігнараванне;

 Сэнс дзейнасці выхавальнікаў у фарміраванні талерантных адносін – садзейнічаць павышэнню камунікатыўнай кампетэнтнасці дзяцей і бацькоў. Гэтаму спрыялі шэраг мерапрыемстваў, якія праводзяцца сумесна з настаўнікамі-дэфектолагамі, псіхолагам:

індывідуальнае кансультаванне выхавальнікаў, дзяцей і іх законных прадстаўнікоў;

выступленні на бацькоўскіх сходах;

кансультацыі, падрыхтоўка памятак для выхавальнікаў, бацькоў дзяцей з АПФР;

арганізацыя грамадска-карыснай дзейнасці;

святы і забавы.